Hannie Schaft Herdenking 2015 met Sybrand Buma

Op 29 november 2015 was het zover. Na een voorbereiding van ruim anderhalf jaar kon de grootste Herdenking van Hannie Schaft beginnen. Voor de gelegenheid in de Sint Bavokerk te Haarlem, 70 jaar na de herbegrafenis van Hannie Schaft vanuit diezelfde kerk.

Bijna 900 belangstellenden uit binnen- en buitenland waren aanwezig, waaronder afgevaardigden van Haarlems zusterstad Osnabrück. Ook het voltallige college van B&W van Haarlem was present. Tot onze grote vreugde waren ook de nog immer kranige verzetskameraden Truus Menger-Oversteegen en Freddie Dekker-Oversteegen op hun verdiende ereplek in ons midden.

Het Koninklijk Haarlems Mannenkoor ‘Zang en Vriendschap’ dat 70 jaar geleden ook aan het begin stond van het programma, opende de herdenking met het lied “Waar de blanke top der duinen schittert in de zonnegloed”. Destijds zongen zij het Wilhelmus op de herbegrafenis. Indrukwekkend.

De verbinding tussen toen en nu werd reëel toen drie generaties hun verhaal vertelden: Eb Pereboom (93), oud verzetsstrijder, Bloeme Keilson (40), dochter van de Duits-Nederlandse schrijver en psychiater Hans Keilson, en Yaniek Schaft, een van de jongere leden van de familie Schaft.

De Hannie Schaftlezing werd verzorgd door Sybrand Buma, fractievoorzitter van het CDA in de Tweede Kamer. Zijn verhaal was zowel persoonlijk, zijn grootvader zat ook in het Verzet en kwam om in een concentratiekamp, als universeel. Buma constateerde dat Hannie Schaft en zijn grootvader vanuit politiek tegenstrijdige visies één waren in hun strijd voor vrijheid en recht.

Vrijheid is geen doen wat je wil, zolang de andere er geen last van heeft. Een recht opeisen voor jezelf, brengt de plicht mee de rechten van anderen net zo goed te erkennen. Het is een positieve plicht om mee verantwoordelijkheid te dragen voor het functioneren van de samenleving in zijn geheel, en om niet onverschillig te staan tegenover het lot van de ander. In onze samenleving kunnen verschillen vreedzaam naast elkaar bestaan. Verschillen in ras, geloof, geaardheid en in politieke richting. Maar als het gaat om het beschermen van onze waarden moeten we één zijn. Zoals Hannie Schaft en mijn grootvader vanuit politiek totaal tegenstrijdige visies, één waren in hun strijd voor vrijheid en recht. Zo moet ook de samenleving van vandaag één front vormen tegen het terrorisme, radicalisme en
onverdraagzaamheid.

Het programma werd gelardeerd met diverse muzikale bijdrages. Irene Maessen en pianiste Renild Mees brachten ‘Kadish’ ten gehore, een stuk van componist Simon Gokkes. Roos van Erkel en Jim Bakkum zongen bewogen enkele nummers uit de musical ‘Het Meisje met het Rode Haar’. Violiste Evgenya Peschanskaya bracht ‘Recitativo’ en ‘Scherzo-Caprice van Fritz Kesler ten gehore. Het Haarlems vrouwenkoor Malle Babbe zong tot slot ‘Song of Survival’ en een speciaal voor Hannie Schaft door Wim van der Meerberg gecomponeerd nummer. Stuk voor stuk bijdragen die alle aanwezigen raakten in het hart.

Na dit programma startte de Stille Tocht onder indrukwekkende begeleiding van twee ‘herauten’ met omfloerste trom, door de deur van waaruit Hannie Schaft destijds werd uitgedragen. In het Kenaupark werden er bloemen gelegd bij het beeld van Hannie Schaft.

Wij willen alle mensen die hebben bijgedragen aan deze uitzonderlijke en zeer indrukwekkende Herdenking ten diepste danken. In alle opzichten door de inzet van velen een waardig einde van een indrukwekkend Herdenkingsjaar. Een jaar waarin bleek dat Hannie Schaft en haar idealen nog springlevend en hoogste actueel zijn. Deze uitzonderlijke Herdenking vormt een sterke basis om door te gaan met ons werk als Stichting: het blijven stilstaan bij wat Hannie en haar medestrijders hebben gedaan en wat zij ook nu nog betekenen voor ons. Als lichtend voorbeeld en eeuwigdurende inspiratiebron. In grote dankbaarheid. leve onze vrijheid.